ZIEMIA NICZYJA / NO MAN’S LAND

Maciej Kwietnicki

Kristín Reynisdóttir

Anna Sigríður Sigurjónsdóttir

Julija Pociūtė

Sylwia Gorak

Pétur Magnússon

Sponsorzy i Partnerzy Wystawy

Exhibition Sponsors and Partnets

Živilė Minkutė

Páll Haukur

Marija Griniuk

W stronę Pluriwersalnej Wspólnej Płaszczyzny / Towards the Pluriversal Common Ground 2022 akryl na płótnie, tekst, wideo z 2014 / acrylic on canvas, text, video (2014)  

Živilė Minkutė

Andrii Dostliev

Ragnhildur Weisshappel

Ala Savashevich

Solveiga Gutaute

Tomas Andrijauskas

Sylwia Gorak, Aurora Borealis

Wiola Ujazdowska

Julija Pociūtė

Andrius Grigalaitis

Magda Węgrzyn

Wiola Ujazdowska

Julija Pociūtė

Andrii Dostliev

Sindri Leifsson

Julija Pociūtė

Sylwia Gorak

Julija Pociūtė

HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
HTML
MENU
Presented by Skanowanie XYZ
ZIEMIA NICZYJA / NO MAN’S LAND
O Wystawie
Prace na wystawie
Artyści
maciej kwietnicki połączenia wewnętrzne / internal connections2022 instalacja site-specific / site specific installation„kto jest za granicą, porusza się wysoko nad ziemią w pustej przestrzeni i nie ma pod sobą siatki asekuracyjnej, którą daje człowiekowi jego własny kraj, gdzie ma rodzinę, kolegów, przyjaciół i gdzie bez trudu porozumie się w języku znanym od dzieciństwa.” milan kundera, nieznośna lekkość bytu praca jest metaforą przedstawiającą sytuację osób znajdujących się na emigracji, które napotykając nieznajomych o podobnym doświadczeniu, zaczynają tworzyć połączenia. z czasem, kiedy liczba tych połączeń się powiększa, może wykształcić się sieć samopomocowa na wzór siatki asekuracyjnej. nie ma przy tym jednak żadnej reguły – niektóre z siatek połączeń wewnętrznych są gęste, stanowiąc prawdziwe zabezpieczenie, inne zaś dają iluzję bezpieczeństwa.“being in a foreign country means walking a tightrope high above the ground without the net afforded a person by the country where he has his family, colleagues, and friends, and where he can easily say what he has to say in a language he has known from childhood.” milan kundera, the unbearable lightness of being the work is a metaphor representing the situation of emigrants who, when they meet people with similar experiences, begin to form connections. the number of connections grows in time, self-help networks develop and function like a safety net. but there are no rules – some internal networks are dense and truly supportive, while others merely create an illusion of security.     Maciej Kwietnicki kristín reynisdóttir balans 2 / balance 22022 sznurek, lustro, pleksi, rysunek / string, mirror, plexiglass, drawingnatura jest naszym nauczycielem, niezależnie od tego, czy patrzymy w kosmos, czy w dół na ziemię na najmniejszy kwiat.nature is our teacher, whether we look up to the cosmic sky or down to earth at the smallest flower. Kristín Reynisdóttir anna sigríður sigurjónsdóttir wszystko z prochu powstało i w proch się obraca / all come from dust, and to dust all return2022 soil, plant seeds, mirrors / ziemia, ziarna roślin, lustra“wszystko z prochu powstało i w proch się obraca” naturalne substancje podlegają cyklom, które prowadzą do powstawania gleby, niezbędnej do produkcji żywności na ziemi. gleba to surowiec wyczerpywalny, którego jakość znacząco ucierpiała w wyniku ludzkiej działalności. gwałtownie kurczy się różnorodność gatunków zwierząt i roślin, a konsekwencje tego zjawiska są nieprzewidywalne. w naszej obecności na ziemi dotarliśmy do momentu, gdy odczuwamy potrzebę zachowywania nasion, np. w banku nasion w norweskim svalbard. miejsce to można postrzegać jako arkę noego.“all come from dust, and to dust all return” important cycles of substances in nature create soil, which is the basis of food production on earth. soil is a limited resource that has significantly deteriorated in our hands. the diversity of animals and plants is rapidly declining, with unpredictable consequences. we have reached a point in our lives on earth where we feel the need to collect plant seeds for preservation, for example at the seed bank in svalbard in norway. it can be seen as noah's ark. Anna Sigríður Sigurjónsdóttir Živilė minkutė trzymaj się / hang in there2022 kamienie, metal / stones, metal Živilė Minkutė páll haukur całość i jej rzeczy / a whole and its things2022 technika mieszana, woda, granit, plastic, cegła, winyl, akryl, tynk, drewno, papieros / mixedmedia, water, granite, plastic, brick, vinyl, acrylic, plaster, wood, cigarette Páll Haukur Živilė minkutė nowhereland2022 kreda, papier / chalk, paper Živilė Minkutė andrii dostliev Żółty portret #2 (galeria nieznanych ukraińskich działaczek i działaczy kultury)yellow portrait #2 (gallery of unknown ukrainian cultural actors)2022 technika mieszana / mixed media Andrii Dostliev ala savashevich ustyluh2022 druk, siatka mesh, mulina / printing, mesh, mouline „jest w porządku. prawie przyzwyczaiłam się, że nie można wrócić do domu. a ty?” słowa i zdjęcie należą do mojej przyjaciółki lery, która od początku wojny tymczasowo mieszka we wsi położonej przy granicy ukraińsko-polskiej. w pracy próbuję przywrócić oryginalny kolor nieba, nadać mu naturalny wygląd, zszyć to, co zaburza równowagę percepcji. proces haftowania jest długi, wymaga cierpliwości i siły, tak samo jak zachodzące procesy, które obserwujemy teraz. podziękowania za udostępnienie zdjęcia dla lery bruminy.“i’m fine. i’ve almost got used to not being able to go home. how about you?” the words and photograph come from a friend of mine, lera, who has been staying in a village by the polish-ukrainian border since the beginning of the war. in this work, i have tried to recreate the original colour of the sky, to make it look natural, to stitch together the things that disturb perception. embroidery takes time, patience and strength, and so do the processes we see happening now. photograph courtesy of lera brumina. Ala Savashevich solveiga gutaute wpływ / impact2021–2022 ludzie, włosy, uczucia / human, hair, feelingsinspirują nas ludzie, których spotykamy. prawda? podczas kwarantanny przez długi czas nie czułam obecności drugiego człowieka, byłam z tego powodu smutna. zrozumiałam, jak ważne jest dzielenie się pomysłami z innymi. krótka wymiana zdań może spowodować zmianę w życiu. inspiracja przychodzi zwykle od obcych, rzadziej od znajomych. nazywam to współpracą. częścią mojego projektu są również włosy. w mitologii, historii, także w litewskiej mitologii, włosy symbolizują siłę, energię. prosiłam ludzi o pasmo włosów. oni mi je dawali. jestem im za to wdzięczna. ich otwartość wobec mnie była dla mnie natchnieniem. dzielenie się ze mną fragmentem własnego ciała było działaniem bardzo delikatnym, wręcz intymnym. nosiłam pasma przez pół roku, aż same odpadły. bez pożegnania.all the people that are around you, inspire you. do you agree? during quarantine, i didn't feel any human presence for a long time and it made me sad. i understood the importance of sharing your ideas with others. a short conversation can inspire you to change something in your life. most of the time inspiration comes from strangers rather than your friends. i call it collaboration. another part of my project is hair. in mythology, history and in lithuanian mythology hair represents power, energy. i've asked people around me to share their hair strands with me. they gave me them. i am very grateful for it. i'm very inspired that they were so open to me. it was a very delicate and intimate act to share a part of their body with me. i had been wearing it for a half year till the moment the dread fell off. without a special goodbye.   Solveiga Gutaute tomas andrijauskas bez tytułu/ untitled2021 fotografia/ photography Tomas Andrijauskas julija pociūtė mapa / map2022 stary papier kreślarski, ołówek / vintage chart paper, pencil   Julija Pociūtė “it’s like sitting at the... “it’s like sitting at the dentist’s—it’s unpleasant, but tolerable”—these words i heard the last time we spoke. i don’t find sitting at the dentist’s unpleasant, but in my mind i could position myself into the dentist’s chair and imagine the sharp brightness of the lamp squeezing into my eyes. i try to imagine myself into the sound of the drill, into the smell of sterile medical tools and the body of the dentist themself close to my forehead. when i created the video the opposites in 2014, i thought of the paradox of technology, created to protect life and to take life. birth, life and death are the most opposite that can be, and the cause for both is human-created technology. but can techno- logy be opposite? can the letters and languages be opposite? can culture and history be opposite as well? i can imagine myself in your comparison to the dentists, but i can’t relate to the unpleasantness of this experience. i can imagine myself in the situation of waiting for the instrument being pulled out of my tooth. but imaginary unpleasantness has nothing to do with the real, though i think i understand what you mean. if technology is operated by humans and causes unpleasantness, maybe it would be for the better if the humans were operated by technology? the technolo- gies are not opposite at all, just like culture, alphabets and words - there is always a human behind the technology: behind the one that treats and the one that kills. there is a human behind the culture, the alphabets, the words, the languages. i want to maneuver ourselves into a world where the opposites dissolve, where no other exists, but instead everybody is treated as us. my reflexive painting depicts the lonely shoes—the remaining items, set free of their owners, who, as myself, can’t imagine what is to be there, and never reaching their new owners, who are there currently. the lonely shoes enter my performance, they enter my story, in the same way as the words “it’s like sitting at the dentists—it’s unpleasant, but tolerable”. if humans were us and no technology was opposite—what then could be? could then be no there and here?reflexive painting embodies the situatedness in the present moment and from this moment touching the colours and creating the image as the immediate feedback from thought-in-the-realtime. reflexive pain- ting is, in a way, like words, but instead of speaking the thought and experience, i paint. i revisit my video the opposites, with love for every human life and my reflection-in-ac- tion. while i paint, my luggage is an experience from my journey of the last twelve years, through art education, the nordic and baltic countries, people, languages and worlds. these worlds, i believe, can co-exist as the multiplicity of heres and theres with no opposites to emerge. in the last two months and a half common ground for me has become pluriversal common ground, with the hope for no opposites and no other to be addressed ever so. the pluriverse is the world where many worlds can co-exist. we are not leaving, coming or migrating—we are being and becoming.   “It’s like sitting at the... andrius grigalaitis mgła. Ślad torunia / the mist. trace of toruń2021–2022 wideo, fotografia / video, photographyo czym jest moja praca? na pierwszy rzut oka to jasne, że o mgle, ale nie tylko. jest także połączona z miejscem, gdzie mgła powstaje, gdzie czuję się dobrze... krajobraz ma moc by kształtować, oddzielać i wpływać na nas. kiedy więc tworzę mgliste pejzaże (za pomocąnfotografii, wideo lub instalacji) staram się wpływać na ludzi wokół i na moje otoczenie w taki sam sposób, w jaki mgła wpływa na mnie.what is my art about? at first glance, it’s clear about the mist, but not only. it’s also connected with places where mist is born, where i feel good... the landscape has the power to shape, separate and influence us. so, when i create misty landscapes (with help of photography, videos, or installations) i try to influence the people around and my environment in the same way that mist affects me. Andrius Grigalaitis magda węgrzyn bo nieprawdą jest, że czas leczy wszystkie rany / because it is not true that all the wounds are healed by time2022 performans / performance choreografka / choreographer: agnieszka cygan tancerki / dancers: emilia walczak, martyna szatkowska muzyka / music: 1. das triadische ballet, 1922, muzyka / music by paul hindemith 2. das triadische ballett, 1970, muzyka / music by erich ferstl 3. the miasma (e:f8, r:71), skgb, ccmężczyzna, który zabił dziecko miał duże dłonie, łagodne spojrzenie i ciepły głos, którym wieczorami szeptał do żony: „kocham cię” kiedy mężczyzna, który zabił dziecko zabił dziecko świeciło słońce niebo było niebieskie a trawa zielona.wojna to historia dobrych ludzi o łagodnym spojrzeniu dużych dłoniach i ciepłym głosie, którzy wieczorami mówią „kocham cię” do swoich żon.koncepcja pracy powstała z inspiracji następującymi elementami: 1. das triadisches ballett (triadyczny balet) oskara schlemmera, wykonywany w latach 1921–1929, z muzyką paula hindemitha. 2. das triadische ballett, 30-minutowym kolorowym filmem z 1970 roku wyprodukowanym przez bavaria atelier gmbh, z muzyką ericha ferstla. 3. szwedzkim filmem to kill a child (att döda ett barn) z 1953 roku, oparty na noweli stiga dagermana o tym samym tytule. 4. kochanką władimira putina, byłą gimnastyczką alina kabaeva oraz jej pobytem w szwajcarii z czwórką małych dzieci.the man who killed the baby had big hands soft eyes and a warm voice in which he whispered to his wife in the evenings: “i love you” when the man who killed the baby killed the baby the sun was shining the sky was blue and the grass was green. war is a story of good people with soft eyes big hands and a warm voice in the evenings saying “i love you” to their wives.the work was inspired by the following: 1. oskar schlemmer's das triadisches ballett, performed in 1921–1929, music by paul hindemith. 2. das triadische ballett, a 30-minute color film from 1970, produced by the bavaria atelier gmbh, music by erich ferstl. 3. the swedish film to kill a child (att döda ett barn), 1953, based on stig dagerman's novel with the same title. 4. the mistress of vladimir putin, former gymnast alina kabaeva and her stay in switzerland with four young children. Magda Węgrzyn julija pociūtė pomniki chwilowego połączenia / monuments of momental connection2021 (we współpracy z artystami common ground / in collaboration with common ground artists) archiwalny druk pigmentowy na papierze hahnemuhle, ramka / archival pigment print on hahnemuhle paper, frame1. podniosłem ten kamień, ponieważ wyglądał jak ręka gotowa uścisnąć moją dłoń. przypomniało mi to sytuację, kiedy chcemy powitać nowo poznaną osobę właśnie uściskiem dłoni. dlatego go zabrałem. podoba mi się jego powierzchnia jak korzenie jakiejś rośliny, jednocześnie jest chłodny w dotyku. ten kontrast mnie zaintrygował. krawędź z przeciwnej strony jest ostra, tak ostra, że można skaleczyć o nią dłoń. kamień jest równocześnie przyjacielski i niebezpieczny.” fragment skały wulkanicznej znaleziony przez macieja kwietnickiego podczas wycieczki w miejsce erupcji wulkanu fagradalsfjall w islandii. 7 grudnia 2021. 2. kiedy podniosłem ten fragment lawy, nie byłem pewien, czy jest wystarczająco ciekawy. zauważyłem wtedy, że przypomina podobną formę, którą widziałem kiedyś nad oceanem, kamień oplątany korzeniami morskiej rośliny. struktura tej skały wulkanicznej przypomina połączenie rośliny i skały, a nawet naczynia krwionośne, naczynia włosowate. wygląda, jakby żyła. fragment skały wulkanicznej znaleziony przez tomasa andrijauskasa podczas wycieczki w miejsce erupcji wulkanu fagradalsfjall w islandii. 7 grudnia 2021. 3. lubię ostre rzeczy. ten fragment znalazłem w miejscu, w którym para ulatniała się z pęknięć w lawie. próbowałem go chwycić w rękę, ale był za gorący. dzięki rękawicom udało mi się go wydostać ze szczeliny. takie doświadczenie daje niezapomniane poczucie energii. fragment skały wulkanicznej znaleziony przez andriusa grigalaitisa podczas wycieczki w miejsce erupcji wulkanu fagradalsfjall w islandii. 7 grudnia 2021.1. i took this rock because it looked like a hand that wanted to shake my hand. it reminded me of the situation where you meet a new person and you want to greet him or her and shake his or her hand. that's why i grabbed this rock. i like the surface of this stone which looks like plant roots but at the same time it feels cold. i was intrigued by this contrast. the other side of this stone is really sharp, so sharp that you can easily cut or hurt your hand. it looks friendly and dangerous at the same time. this lava rock was collected by maciej kwietnicki during the walk at the eruption place at fagradalsfjall in iceland. 7 december, 2021. 2. when i took this lava rock, i wasn't sure if it was interesting enough. then i realized that it reminded me of a similar formation that i saw by the ocean: a stone was wrapped in the roots of a sea plant. the structure of this lava rock looks like a conjunction of plant and rock, even resembling blood vessels and capillaries. it feels alive to me. this lava rock was collected by tomas andrijauskas during the walk at the eruption place at fagradalsfjall in iceland. 7 december, 2021. 3. i like sharp things. this lava rock was taken from the place where steam is coming out of lava cracks. i tried to take it with my hand, but it was too hot. by using gloves it was possible to take the rock out from the cracked lava slot. such an experience causes a feeling of energy that you can't forget. this lava rock was collected by andrius grigalaitis during the walk at the eruption place at fagradalsfjall in iceland, 7 december, 2021. Julija Pociūtė andrii dostliev Żółty portret #1 (galeria nieznanych ukraińskich działaczek i działaczy kultury)yellow portrait #1 (gallery of unknown ukrainian cultural actors)2022 technika mieszana / mixed mediazanim armia rosyjska wycofała się z nowego bykiwa, wsi położonej 100 km na wschód od kijowa, żołnierze stacjonujący w miejscowej szkole zamazali portery ukraińskich pisarzy żółtą farbą w spreju. drobny akt wandalizmu w porównaniu z okrucieństwami popełnionymi (cały czas popełnianymi) na okupowanych terenach ukraińskich – jednak ten symboliczny gest doskonale wpisuje się w próby niszczenia ukraińskiej kultury, od wieków podejmowane przez rosję. w prezentowanej serii świadomie zawłaszczam ten pełen agresji gest, aby stworzyć galerię portretów kobiet i mężczyzn, którzy – jeśli nie padliby ofiarą imperialistycznej przemocy – staliby się ważnymi działaczkami i działaczami kultury.before the russian army retreated from novyi bykiv, a village some 100 kilometres east of kyiv, its soldiers stationed in a local school had covered the portraits of ukrainian writers with yellow spray paint. a minor act of vandalism compared to all the atrocities they were (and still are) committing all over the occupied ukrainian territories – and yet a symbolic gesture that fits perfectly into the pattern of the centuries-long russian attempts to destroy ukrainian culture. in this series of works, i’m consciously appropriating their aggressive gesture to create a gallery of portraits depicting women and men who could have become our prominent cultural actors but instead became victims of imperialistic violence. Andrii Dostliev sindri leifsson częstuj się / here you go2022 ścięty pień topoli z brzegu wisły pod mostem józefa piłsudskiego, cytryna, rabarbar, miechunka, muszla ślimaka / cut down trunk of a poplar tree from the shore of vistula river under the józef piłsudski bridge, lemon, rhubarb, cape gooseberries, snail shell Sindri Leifsson julija pociūtė flagi modlitewne / prayer flags2022 lina, materiał / rope, textile (in the museum garden) peace: friður (icelandic), pokój (polish), taika (lithuanian), mир (ukrainian) Julija Pociūtė julija pociūtė flagi modlitewne / prayer flags2022 lina, materiał / rope, textilepeace: friður (icelandic), pokój (polish), taika (lithuanian), mир (ukrainian) Julija Pociūtė sylwia gorak ~songs from my little homeland~2022 praca audio / audio workdo współpracy zaprosiłam artystkę litewską i ukraińską, które zaśpiewały pieśni ludowe z okolic wilna i charkowa. nagranie zaczynam własną interpretacją tradycyjnej pieśni kurpiowskiej opracowanej przez karola szymanowskiego oraz innej pieśni pogranicza, z obszaru między polską a ukrainą. tradycyjny śpiew ludowy jest formą międzynarodowej wymiany emocji, wibracji i melodii.i invited one artist from lithuania and one from ukraine to sing folk songs from the regions around vilnius and kharkiv. the recording starts with my interpretation of a traditional song from the kurpie region, arranged by karol szymanowski, as well as another song from the borderlands of poland and ukraine. traditional folk singing is a form of exchanging emotions, vibrations, and melodies.   Sylwia Gorak pétur magnússon gumowa kaczuszka / rubber duck2020/2022 technika mieszana / mixed mediapraca pétura magnússona została zrealizowana dzięki uprzejmości pana roberta statkiewicza. ŁÓdki statkiewiczthe work of pétur magnússon was realized courtesy of mr. robert statkiewicz. ŁÓdki statkiewicz   Pétur Magnússon ragnhildur weisshappel wiatr / wind2022 wideo, wiersz / video, poemwiatr / wind z początku garść pyłku / it started with a handful of pollen który rozprasza się / dispersing aby się złączyć / to connect wiatr dmie / the wind blows pyłki / pollen grains łódzie / boats zapachy / smells przez wszystkie wieki / through the centuries ten sam poryw wiatru / the same gust of wind wieje wśród wielu krajów / blows across many countries równowaga pyłków jest zachowana / keeps the balance of pollen rysuje / draws nieprzerwaną linię / an unbroken line jak dym / smoke-like w zamkniętym obiegu / in a closed circuit wewnątrz i na zewnątrz / in and out porusza się wśród spekulacji / moving through speculations nieprzerwane mapowanie / relentlessly mapping czyha za każdym rogu / lurking around every corner i przy wszystkich drzwiach / and over every treshold wiatr zawsze dmie gładko / the wind never takes sharp turns Ragnhildur Weisshappel sylwia gorak, aurora borealis~kalendarz ksiĘŻycowy / lunar calendar~2022 olej na płótnie / oil on canvasobraz jest mojego spotkania z aurora borealis podczas rezydencji w islandii. to mój komentarz na temat interaktywnej natury wizualności, dlatego autorką obrazu również uczyniłam aurorę. kalendarz księżycowy pokazuje położenie księżyca każdej nocy jednego miesiąca lunarnego i przedstawia kobiecą naturę procesu pomiaru czasu związane z cyklem płodności. dom pasywny i samochód tesla to ultra ekologiczne wersje zasiedlania przyszłości.inspired by my meeting with aurora borealis in iceland, the painting is a comment on the nature of visuality. i decided to include aurora as the co-creator of this painting. the lunar calendar shows the moon’s positions during one month and represents the female nature of the time measuring process, connected to the fertility cycle. the passive house and the tesla electric car are ultraeco versions of ways for the future.   Sylwia Gorak, Aurora Borealis wiola ujazdowska wicek pogranicznik ii / wicek the border guard ii2022 ceramika / ceramicswiola ujazdowska wychowała się we włocławku, który słynie z zapory wodnej, transformacji kwiecistego starego rynku w betonowy plac oraz fajansu. fajans miał swoją świetność w czasach prl-u, gdy był ogromną fabryką zatrudniającą setki pracowników. po transformacji fabryka upadła, aby odrodzić się w formie prywatnej, małej manufaktury. od 2020 roku wiola pracuje nad projektem kobiety z fabryki fajansu, w którym opowiada historie pracownic fabryki. w roku 2021 dołączyła do projektu karolina majewska-güde, badaczka sztuki oraz kuratorka. w ramach projektu wiola pracuje w malarni fabryki fajansu i maluje fabryczne historie, głównie na talerzach i wazonach zwanych popularnie wickami. „wicki” są oryginalną formą włocławską z czasach prl-u, ale obecnie są także wręczane na specjalne okazje, takie jak awans, nagroda, odejście na emeryturę, wyjątkowe rocznice. sama forma jest bezużyteczna – ciężko cokolwiek przechowywać w „wicku” i do złudzenia przypomina on urny na prochy zmarłych. swoją smukłością przypomina także słup, a w obecnej sytuacji geopolitycznej i narracji publicznej słowo słup szybko łączy się ze słowem granica. zatem wicek pogranicznik jest słupem – to kruchy, reprezentacyjny symbol. ceramikę łatwo stłuc –wazon stojący obok drzwi buduje sytuację pełną napięcia, podobnie jak sytuacja na granicy. wicek pogranicznik ii pokazuje hipokryzję obecnej sytuacji na wschodnich granicach polski – część granicy jest oddzielona murem z drutem kolczastym, a część otwarta – ale też tylko dla wybranych. tak jak do naszego stołu zapraszamy tylko gości podobnych do nas.wiola ujazdowska grew up in włocławek which is known for its dam, the transformation of the old market square that used to be full of flowers into a concrete square, and its faience. in its heyday in the polish people’s republic, faience was a large factory with hundreds of workers. the system transformation brought its collapse, and finally the factory was reborn as a small private company. since 2020, wiola has been carrying out a project called kobiety z fabryki fajansu [women from the faience factory], relating the stories of female workers. in 2021, karolina majewska-güde, an art researcher and curator, joined the project. within its framework, wiola works in the decoration workshop painting stories from the factory, predominantly on plates and vases which are commonly known as wicki. a unique form from the włocławek plant back in the days of the polish people’s republic, today wicki are popularly given as gifts at such occasions as getting promotion, receiving an award, going into retirement, or special anniversaries. the vessel itself is rather useless – it doesn’t make a good container and it looks like an urn for the ashes of a cremated person. being slim, it also looks like a post, and in the current geopolitical situation and related public comments the word ‘post’ gets connected with the word ‘border’ in no time at all. as a consequence, wicek the border guard is a post – a fragile representational symbol. ceramics break easily – located by the door, the vase generates tension, bringing to mind the situation at the border. wicek the border guard ii reveals the hypocrisy of the current state of affairs at the eastern border of poland – part of it is protected by a wall with barbed wire, part of it is open but not for everyone. the guests we invite to dine with us must be a lot like us.   Wiola Ujazdowska wiola ujazdowska chorągiew wsparcia / banner of support2022 tkanina z kamizelek wolontariuszy z granicy polsko-ukraińskiej / fabric made of vests of volunteers from the polish-ukrainian borderchorągiew wsparcia jest uszyta z kamizelek wolontariuszy na granicy polsko-ukraińskiej – to podziękowanie i hołd dla tych wszystkich, którzy pomagają.the banner of support has been sewn from vest worn by volunteers working at the polish-ukrainian border – in recognition of their efforts and as a homage to all that bring help.   Wiola Ujazdowska sylwia gorak ~ the sacred space do not touch ~2022 performance wokalny / vocal performanceperformance wokalny oparty na akustyce, echolokacji i interakcji z właściwościami dźwięku w architekturze przestrzeni zwanej „kościołem”. dorycki cykl obrazów seana scully'ego wraz ze specyficzną przestrzenią „kościoła” zainspirował mnie do głębokiej kontemplacji natury zjawisk parasakralnych w sztuce. czy poczujemy sztukę jako część współczesnego sacrum? znak „don’t touch” nabiera w tym kontekście nowego znaczenia. jak poruszać się w przestrzeni za pomocą dźwięków z zasłoniętymi oczami? jak poczuć obrazy, nie widząc ich ani nie dotykając, po prostu dzięki energii, którą posiadają. moje działanie jest swoistym hołdem dla tej wystawy i wyrazem jej głębokiego odczuwania.a vocal performance based on acoustics, echolocation and application of the properties of sound in the exhibition space called the “church”. sean scully’s paintings from the doric series and the specific interior of the “church” inspired my deep contemplation on the nature of para-sacred phenomena in art. can we perceive art as part of the sacred as it is today? the “don't touch” sign acquires a new meaning in this context. how to move in a space with sound as the only guide, with your eyes covered? how to feel paintings without seeing or touching them, just through the energy they possess. my action is a homage to this exhibition and an expression of my great recognition of it.   Sylwia Gorak julija pociūtė julija pociūtė - moja instalacja zaczyna się pracami zatytułowanymi pomniki mentalnego połączenia, opartymi na badaniach teorii nowego podejścia do związków między naturą a naturą ludzką. „związek ludzkości ze światem naturalnym był tematem rozważań naukowych od starożytności, jednak wzrastająca w ostatnich dekadach świadomość katastrofy ekologicznej przyczyniła się do tego, że zasugerowano, iż główną przyczynę niezrównoważonego rozwoju stanowi rozłam między społeczeństwami a środowiskiem naturalnym (np. pyle 1993; folke et al. 2011; dorninger et al. 2017).” prace te składają się z organicznych obiektów zebranych przez uczestników wycieczki do wulkanu, podczas której między człowiekiem a naturą wytworzyła się intuicyjna relacja. obiekty oraz ich zbieranie stały się tłem dyskusji o doświadczonych i niedoświadczonych powiązaniach natury z naszym wnętrzem. instalacja powstała z prac flagi modlitewne i mapy odnosi się do obserwowanego dzisiaj przejścia od nieustających wyzwań związanych z ekologią, z którymi musi się mierzyć ludzkość, do tematyki wojennej. wojna spowodowała wzrost nakładów na bezpieczeństwo w państwach na całym świecie, a problemy ekologiczne odsunięto na dalszy plan. zwiększone nakłady na bezpieczeństwo ograniczyły możliwości globalnej współpracy w celu rozwiązywania problemów klimatycznych. niniejsza praca stanowi refleksję dotyczącą kwestii znajdujących się na wspólnej płaszczyźnie porozumienia na wszystkich.julija pociūtė - my installation starts with the artworks monuments of momental connection, based on the research of the theory of rethinking relationships between nature – and human nature. “humanity’s relationship to the natural world has been a topic of scholarship since ancient times, yet with growing recognition of environmental crises over the past decades, society’s disconnection from nature has been proposed as a root cause of unsustainability (e.g., pyle 1993; folke et al. 2011; dorninger et al. 2017).” these works contain organic objects collected by persons taking part in a volcano walk, where an intuitive relationship was established between them and nature. the objects and the act of their collection become the background for a discussion about experienced and inexperienced connections between nature and one’s inner self. the installation unfolds with the works prayer flags and map, commenting on the transition from ongoing ecological challenges faced by humanity today to the topic of war. the war has caused an increase in national security budgets across the globe, while ecological problems have been put aside. the increased security budgets lessened the possibilities of global collaboration to solve ecological problems. the artwork offers a reflection on the common ground issue which we share today.   Julija Pociūtė
Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu”
Kup bilet do CSW
Zobacz Toruń z drona
Kontakt
Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu”

e-mail:    info@csw.torun.pl
telefon:   +48 56 610 97 18
www:      https://csw.torun.pl
ul. Wały gen. Sikorskiego 13, 87-100 Toruń, Polska
Inne wystawy online CSW